STILSTAAN OM WEER VOORUIT TE KOMEN

Soms is stilstaan de beste vooruitgang die je kunt boeken. Helemaal stil komen te staan en jezelf af te vragen: Waar wil ik nu echt heen? Het is in ieder geval een vraag die mij lang bezig heeft gehouden.

‘ZE HEEFT WEET VAN VERBORGEN PIJN’

Joanne heeft weet van de diepgang van het emotionele spectrum en van verborgen pijn. Zij durft vol contact te maken met wat er binnen in haar speelt. Dat is wat ik van haar geleerd heb:…

ROSALIE: ‘ Ik voel mezelf niet meer’

Ze stapt binnen. Ze zegt: “Als ik zo doorga, word ik niet oud.’ Ze heeft duidelijk overgewicht. Een gewicht dat heeft te maken met bescherming. Van ruimte innemen.
Het gewicht is al een tijdje bij haar en zal ook niet zomaar weggaan. ‘Ik moet iets doen’, zegt ze…..

‘ZE SLUIT AAN BIJ WAAR JE BENT EN WAT NODIG IS OM ESSENTIEEL TE VERANDEREN’

Joanne weet de verdieping aan te gaan waar het echt om gaat. Ze weet vele technieken in te zetten maar vooral helemaal aan te sluiten bij waar jij bent en…

‘SAMEN MET JOU IN DE SPIEGEL KIJKEN EN NAAR WAARHEID ZOEKEN IS HAAR TALENT’

Haar gevoel voor diepgang en doortastendheid is gekoppeld aan een lichte toets in het begeleiden. Samen met jou in de spiegel kijken en naar waarheid te zoeken, is haar talent. Een zachte blik voor pijnpunten…

‘ZE IS ONVOORWAARDELIJK OKÉ MET WAT JE TEGENKOMT’

Joanne heeft de bijzondere gave om nieuwsgierig te zijn naar wat je beweegt. Niet zo vreemd zou je zeggen. Immers, elke coach zou dat wellicht hebben. Wat ik er bijzonder aan vind, is dat je die oprechte nieuwsgierigheid voelt voor ALLE dingen…

‘BIJ HAAR BEN JE OKÉ WIE JE BENT’

Joanne is een mooie spiegel om in de diepte jezelf te mogen ontmoeten. Bij haar ben je oké wie je bent en mag je ervaren dat het oké is om te voelen waar jouw behoeften liggen…

HET ECHTE PAD. JOUW PAD

Heel spontaan uit het niets, kreeg ik dit gedicht van een van mijn allerliefste vriendinnetjes. Volg je eigen pad. Ik denk niet dat het uit het niets kwam. Ik was namelijk aan het zwabberen, richting kwijt en koers verloren. Ik wist het even niet meer. Het gedicht...

RUMI. DE HERBERG. PLAATS MAKEN VOOR AL JE EMOTIES

Het gedicht, De herberg van Rumi staat ingelijst op mijn bureau. Om mij eraan te herinneren, dat al mijn emoties welkom zijn. Natuurlijk heb ik voorkeuren en laat ik sommige emoties echt liever buiten wachten. Nu even niet denk ik dan. Uiteindelijk maak ik plaats voor...

MARJA: ‘Ik ben zo moe’

Uitgeblust stapt ze binnen. ze totaal oververmoeid. Haar lichaam is gespannen en het zal niet lang duren voordat ze in tranen uitbarst. Alles is haar te veel geworden. Ze heeft een eigen bedrijf dat succesvol is, een lieve partner die veel van haar houdt. twee kinderen, ze sport en heeft leuke…

WAAROM HEBBEN ALLE DINGEN EEN NAAM?

Onderstaand gedicht is één van de signatuurgedichten van Phoenix opleidingen in Utrecht. Dit gedicht verteld mij: Dat als je je pijn, je verdriet, je gemis, een naam geeft. Het helemaal aanneemt in jou. Je het daarna kunt loslaten omdat het gezien is. WAAROM HEBBEN...

ALS ALLES WAAR MAG ZIJN, LICHT EN DONKER

Beter een heel mens dan een goed mens. Volgens Carl Gustav Jung, psychoanalyticus en mysticus, is het belangrijk dat we onszelf helemaal accepteren, de lichte én donkere kanten van onze zelf. Doen we dat niet, dan projecteren we onze ‘schaduw’, zoals hij dat noemde,...

VERONIKE: ‘ Ik durf mijn verlangen niet te leven’

Wat ze wil is haar verlangen volgen. Haar dromen. Ze zit vast in verantwoordelijkheden. Een pittige baan. Ze verdiend goed. Fijne man en kinderen. Huis met tuin en een paar keer per jaar op vakantie. Ik heb eigenlijk niets te klagen zegt ze. Maar er mist iets…

‘DOOR DE WAARDEVOLLE INZICHTEN HEB IK STAPPEN DURVEN ZETTEN’

Joanne weet intuïtief en tegelijkertijd doortastend (met durf!) tot de kern te komen. Daarmee heeft ze me waardevolle inzichten gegeven en heb ik ook stappen durven zetten. Dat begint bij een goede basis: Vertrouwen…

DOODLOPENDE WEG.

Doodlopende weg. Welke signalen negeer jij? Op een mooie zomeravond wandel ik met mijn vriendin over de dijken dichtbij haar huis. Het is hoog water en de route die we graag lopen door de uiterwaarden is ondergelopen. 'Gelukkig' staan er hekken en borden met: hoog...

ZIEK. IK. NOOIT. BURN OUT

Ik kwam in een onvermijdelijke burn out terecht. Natuurlijk had mijn omgeving die al lang aan zien komen. Maar ik stond nog in standje ‘overleven’, vermijden, doorgaan, volhouden, gas blijven geven en vooral niet luisteren naar de kleine stem vanbinnen…