ZIEK. IK. NOOIT. BURN OUT

Ik kwam in een onvermijdelijke burn out terecht. Natuurlijk had mijn omgeving die al lang aan zien komen. Maar ik stond nog in standje ‘overleven’, vermijden, doorgaan, volhouden, gas blijven geven en vooral niet luisteren naar de kleine stem van binnen.

Ik MOEST door. Dat had ik namelijk geleerd toen ik opgroeide. Ik had geleerd dat ziek zijn geen optie was en dat je moest hooien wanneer de zon schijnt (geld verdienen). Als je je grieperig voelt, dan neem je ‘s avonds een ‘grog’, een mix van sterke drank, gekookt water, citroen en suiker. Een recept uit 1740 wat je kan helpen de griep uit te zweten. (Wat ik overigens wel leuk vind is dat een grog een uitvinding was van piraten, die dit op zee dronken. Maar dat terzijde).

Als je pijn in je rug hebt neem je een warmtepleister en als je te veel gedronken hebt dan mag je helemaal niet zeuren
(‘s avonds een vent, ‘s ochtends een vent). Goed.
Als dochter van kleine ondernemers was de boodschap die ik kreeg, doorgaan, niet zeuren, voor je klanten sta je altijd klaar en je bent NOOIT ziek. Dus dat was ik ook niet. En liep ik met warmtepleister, Diclofinac en een grog in een griepseizoen rond. Roofbouw op mijn lichaam, zo zou ik het nu noemen.

Om écht naar mijn lichaam te gaan luisteren. Dat was een lange weg. Een nieuwe onbekende weg.

Want hoe doe je dat nou? Luisteren naar je lichaam?